2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
967
Okunma
Düşmüşem ben bir dert kuyusuna,
Selsebil ırmağı kurumuş susamışam!
Sözlerimi sessizliğe haykırıp,
Ben karanlığın bağrında yanmışam.
Düşmüşem ben dünyanın vefasızlığına,
Dost dediklerim göz kapamış ataşlarıma,
Gözlerden gördüm umursamazlık akmış,
Kanmaz olmuşam artık gönlüm kararmış!
Düşmüşem ben bir gam diyarına,
Ellerim ve ayaklarım bağlanmış,
Dilimdeki sözcükler dilim dağlamış,
Küle dönmüş mana kimse anlamamış!
Binbir dertle yürürken dünya çölünde,
Bir peygamber ırmağına rastlamışam.
Bu ırmak Kur’an imiş Sünnet imiş;
İçip içip âb-ı hayatı, şükür kanmışam!
Zeynep Zuhal Kılınç
5.0
100% (7)
Cevap Yaz