Bırakmışız haytalıkları çoktan 
Bakmayız herkesin gördüklerine
Erken yazılmışız hayat mektebine 
Ve ağır sınavlardan geçmişiz, alnımızın akıyla

Feda etmişiz, nice gidenlere bedel demişiz 
Düşmemişiz isyanların ağına
Her zorluğu görüp, yakıp yüreğimizi, ışık tutmuşuz nicelerinin karanlığına 
Bazı bilinmişiz, bazı yükümüze yük konmuş, eyvallah demişiz

Silmişiz garibin göz yaşını, yolsuza yol olmuşuz 
Sindirmişiz acıları yüreğimizin tenhalarında
Ve değer vermemişiz alkışlara 
Mutluluğu mutlu etmekte bulmuş, adanmışız, İsmailcesine batın’a

Söndürmüşüz göğsümüzde korları
Katarlamışız en zorları
Her gece tenhalarda kıyametimiz kopmuş 
Ateş yutup, buz uflemişiz zâhir’e

En değerlimize açmamışız, ifşa etmemişiz sırları 
Kapatmak yerine, dayamışız ardına kadar bütün kapıları 
Bizde gitmeler hep çetin olmuş, geçmelerse kolay
Bir çırpıda geçmişiz serimizden, yeterki geçilmesin demişiz, uhuvvet’ten iyilikten

Gücümüz yetmemiş bazen, kesememişiz ayrılıkların şah damarını 
Tek olana sığınmış, giyinmişiz dualı hırkayı
Cephede silah kuşanmış, ölümlerin kıyılarından dönmüşüz kaç kere
Geç öğrenmişiz, eylülün kış kadar soğuk, Güneş’in bu denli vicdansiz olduğunu

Darbe üstüne darbe yemişiz
Hep düştüğümüz yerden kalkmasını bilmişiz 
Hangi musalla korkutmuş bizi ve hangi ölüm geç
Kaçınılmazsa çıkılacak yol, hazır ol, kendine bir yön seç 

Avuçlarımızda tuz etmişiz cam kırıklarını 
Aldırmamışız paramparça hallere
Ve gün gelmiş, yaramıza tuz basıp 
Tazelenmişiz bir besmeleyle

Güç sahibinden aman dilemişiz, o bize yeter demişiz 
Uyandırılmışız gaflet döşeğinden nasiple 
Gönüllü olmuşuz, Boyun eğmişiz sonsuzluğun efendisine
Ve teslim olup, yudumlamışız ecel şerbetini,
vuslata varılan yol diye