GÜNEŞİM
Güneşimin doğması demek,
Yeni bir hayat,
Sevdiklerimi yeninden özlemek,
İnce ince düşünmek ve hayallerimi ayağa kaldırmak demektir.
Güneşim,
Aslında biz kardeşiz seninle!

Güneşim, ışıkların ışıl ışıl vururken gözüme,
Ardından bir nefes çekerim,
Yorgun yüreğim ferahlar,
Sunarım sana gönlümün bahçemden,
Bir tutam çiçek, nar renginde!

Vurur vurmaz toprağıma,
Kıpırdatır tohumları,
Yeşillenir her yan…
Bu bolluk, bu güzellik, bu bereket,
Kölesi olduğum memleket!
Dökülür fidanların dibine alın terim,
Kara toprak, yemyeşil olur üzerinde!

Güneş süzüle süzüle yayılır suyun yüzüne,
Denizler mavileştikçe çeker seni kendine,
Irmaklar kıvrıla kıvrıla akar,
Çağlayanlar köpük köpük coşar,
Her şey açar kollarını, güneşe doğru koşar,
Tarifi imkansız bir şekilde!


İnatlaşır dalında kiraz, kızıllaştıkça al al olur,
Üzümler bağında karardıkça, kararır bal olur,
Ormanda ağaçlar salkım saçak,
Dalları kuşlara salıncak olur,
Göynümsün, hasretimsin, sevgilimsin, dediğinde!


Üç tarafı deniz, gerisi kara,
Ağrı dağı bakar Altaylara,
Hiç sönmesin ateşim,
Güneşim, Türkiye’min öz kardeşi,
Sen nurlandır bizi, hiç sönme sakın,
Gök kubbenin üstünde!

Yusuf Yılmaz