Çenendeki gamzen den, gözlerimi alamadım,
Yanaktaki gamzene, hiç mi hiç, doyamadım,
Gök yüzünü aradım, gözlerini bulamadım,
Gözleri nasıl unuturum, unutmayı unuttum!..

Gecenin en karanlık hali, şafaktan öncesidir,
Güzelliğin diz titretir, ben de deprem sesidir,
Şimdi gözyaşı kucakla tan, kederin cilvesidir,
Gözleri nasıl unuturum, unutmayı unuttum!..

O bana baktığında, başka boyutta olurum,
O gözlerin de sonbahar sabahını bulurum,
O göz parıldar, sanki yaz gecesi bir durum,
Gözleri nasıl unuturum, unutmayı unuttum!...

Havalı, çekici ve derin, dünya hep gözlerinde,
Kendimi kaybederim, aşk bulaştırdın derinde,
Hayal sunan bir ayna, kalsam da kederim de,
Gözleri nasıl unuturum, unutmayı unuttum!..

Aşk kalpte güçlü bir dilek, kimseye görünmez,
Aşk çağlayan engin sular, derinliği bilinmez,
Aşk sabah ışığı, yıldızlı gök yüzüdür silinmez,
Gözleri nasıl unuturum, unutmayı unuttum!..

En anlamsız anda dahi, rüzgarında sezilir,
Bütün güzel şarkılarda, hikayelerde yazılır,
Gözler, hayata açılan boşluk, sanma bezilir,
Gözleri nasıl unuturum, unutmayı unuttum!..

Zihnimin sakladığı bu aşkı, onun, anlamasıydı,
Hayallerim var, seni özel yapan, kıymamasıydı,
Bulutların aralanıp, güne, güneş parlamasıydı,
Gözleri nasıl unuturum, unutmayı unuttum!..

Sana bakarken, çirkin manzara yoktu yüzünde,
Kara gökyüzü, maviye çevrilirdi, maviş gözünde,
Ay ışığı parlatmazdın, ayrılık gizi çoktu sözünde,
Gözleri nasıl unuturum, unutmayı unuttum!..




Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.