Ateş yanıyor dumanı göklerde yüceliyor
Bacanın simsiyah karanlığı sanki içimi aydınlatıp, rahatlatıyor
Gülümseyen çocuklar boş sokaklarda özgürce oynuyorlar
Bugün bu Ateş beni farklı yakıyor,
Canımı acıtıyor

Evlerinde Mutlu insan yüzleri görmekti arzum
Gülüyorlar sıcacık kaygısızca
Düşleri engin…
Bencil beklentileri olmadan
Sobanın ateşi bir başka ısıtıyor,
Canımı yakıyor

Sıra, sıra dizilmiş ahşap boyasız evler toprakla sıvalı
Çatıları kimisi çatlak kiremitlerle yamalı
Tozlanmış camları belli ki boş
Yıllar olmuş kimse uğrama yalı
Dumanı tüten Ateş’in sıcaklığı bugün
Canımı bir başka yakıyor

Hüzünleniyorum… Hüznümü içime atıp ağlıyorum
Bilmiyorum nedenini saklıyorum nemli gözlerimi
Oğul, oğul…
Ocağımız sönmesin ateşimiz tütsün derlerdi
Bu tüten duman bugün benim
Canımı bir başka yakıyor.