Özledim çocukluk yıllarımı,
O zamanlar hepimiz saftık, temizdik
Henüz kirlenmemişti duygularımız
Kirlenmemişti, ne elimiz, ne dilimiz,
Kirlenmemişti düşüncelerimiz……

Sanki hep bahardı dört mevsim
Bastığız yer, tuttuğumuz her şey çiçek açardı
Koşardık, coşardık, oynardık yorulmazdık
Telden, tahtadan, çamurdan oyuncaklar yapardık
Uçurtmalar yapardık, bozardık, bozardık
Bir daha, bir daha yapardık…..

Düşmanlık nedir bilmezdik
Akşam arkadaş yatar
Sabah dost kalkardık
Paylaşır, bölüşürdük her şeyimizi
Asla büyük lokmada gözümüz olmazdı…..

Büyüklerimize saygı duyardık, korkardık
Sever, sevilirdik sevgi ile karşılanırdık
Kız, Erkek hepimiz kardeştik
Büyükler amca, dayı, hala, teyzeydi
Yaşlılar, ebeydi, dedeydi…..

Zaman geçti hepimiz büyüdük
Büyüdükçe değişti her şey
Elimiz de, dilimiz de, düşüncelerimiz de kirlendi
Kirlendikçe ben olduk, bizi kaybettik
Kıskanır olduk herşeyi
Hasetlik arttı, pişmanlık arttı
Ne gözümüz ne de karnımız doymaz oldu…..

Maskeler taktık yüzlerimize
Yalanlar üzerine kurduk ilişkilerimizi
Gülüşlerimiz sahte, Bakışlar sahte
Fikirlerimiz sahte, Arkadaşlıklarımız sahte
Saygıyı yitirdik, hoşgörü kalmadı hiç birimizde
İlişkilerimiz haince……

Yitirdik öz benliğimizi
Yitirdik barışı, dostluğu, kardeşliği
Din sahte, iman sahte
Paylaşmak yok, bölüşmek yok
Hep gözümüz pastanın büyük diliminde
Kin, Nefret, Öfke doldu yüreklerimize
Artık belli değil kimin eli kimin cebinde
Ötekileştik, benden, senden, ondan diye diye…..

Ah Ah çocuk kalsaydık bir ömür keşke…..