4
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
1197
Okunma
-Affedersiniz!
Sizi utandırdım mı yoksa-
Bu aydınlık diye tabir ettiğimiz karanlık çağda?
-Bu hiç önemli değil...
Ara sıra çaydanlığımda rezil eder beni;
Parlak fincanların arasında durduğumu zannederken yapar bir de bunu.
-Derler ki:
"Sessizliği bozan bir ses çıkınca...
Ölüm en değerli olanımızı kopartır bizden.
Bu konuda düşünmek bile zahmetimize değmez" derler.
Sizce?
-Yaşamın üstüne her zaman bir güneş doğar...
Ölüm, erken uyanmak ile ilintilidir;
Uyuyanlar tanımaz bu yüzden güneşi.
Bir parça ekmeğin kalınca...
Düğün çıkar ortaya.
Karlar eriyip sıcaklığı umar doğa...
Halbuki yokluk değildir bizi açlığa sevk eden;
Çalmayı öğrenen şu açgözlüler olmasa!
Meral Meri / Kendi Derinliğimin Ötesine Gittim / Çobanpüskülü
5.0
100% (10)
Cevap Yaz