Kaderiyle dost olanın ödü kopmaz kırık faydan
Farkındayız her salânın, ey Kovulmuş; hodri meydan!

*
Kaprisiyle kan kusturan talihimiz eldir bize
Ehl-i hâle sökmez boran; fırtınası yeldir bize

Söküp şemsi yazımızdan, çalsın varsın hazımızdan
Damla düşse gözümüzden, zül sayarız; seldir bize!

Olsa dahi güç erişmek, gaye; hamken, olup pişmek
Hakk yâr iken ye’se düşmek; âra sebep hâldir bize

Aşk oduysa her elemi, yük değildir göze nemi
Vakt-i sur’da Nuh’suz gemi, Sırat geçmez saldır bize

İhtar kat’î söz ilâhî, haram için azap sahi
Kırk yamalı libas dahi, hesabı zor maldır bize

Kavlimizi ettik ayar, îmanımız etten duvar
Her Yusuf’un kuyusu var; Furkan’ımız daldır bize

Kuş beslerken tende mahpus, uyandırdı uykudan us
Ölüm "vuslat", "Şeb-i Arus"; acı, keder "bal"dır bize

Aşk olmalı özden akan, kalpten kalbe iz bırakan
Söylenirken riya kokan her kelime kaldır bize

Can verince cilve satan, toprak olur tene vatan
Sînesinde sinde yatan, ne sağır ne lâldir bize.

Mecit AKTÜRK
Berlin, 11.03.2018