MÜDAVİM HANELER


Bin bir yalandı;
Aşka, Müdavim haneler.

İnanmıştım ama..

Bugün;
Müdavim olduğum,
Her yerin, kepenklerini,
Kapattım.

Gözlerimi ovarcasına..

Telefon rehperimi ve
Yaşamıma dair,
Ne varsa, herşeyi sildim.

Gözümden düşenleri;
Gözlüklerimi silercesine,
Üfleye, üfleye sildim.

Artık,
Mudavim hanesiz,
Bir başımayım. !

Her sabah;
Aynı şarkıları
Tekrar, tekrar dinliyorum.

En çokta;
Ah le yar, Mihriban,
Leylim ley, Ağlama sevdam.

Daha ne olsun;
Canım benim, bundan iyisi..?.

Dilime kazınmış şarkılarla;
Hergün aynı ağıtla,
Isıra, ısıra ağlıyorum.

Yani;
Giden giti, deniliyor ama,
Giden boş gitmiyor ki..

Baştan sona;
Yürek oyuk,
Kolay, kolay
Ağıtla, gülle, dolmuyor ki.

Canım benim;
Canımın canı,
canım benim..

Ezrahil;
Îşmar etmişken,
Hiç bir şey, yaşanmıyor ki.

Demek ki, vakit yakın. .

Düşünsene;
Fıkıra komik, gülesim yok.

Haber gelmiş;
Dostum zorda, gidesim yok.

Avuç; avuç,
Güller yakın, öpesim yok.

Benim için,
Herşey bitmiş.

Bu yüzden, tövbe ettim..

Kapattım pencereleri;
Susturdum sazları.

Ne bakasım var,
Ne’de çalasım.

Yani;
Sokakları bilmem ama,
Masalar boş,
Şarkılar anlamsız,
Bahaneler kimsesiz.

Canım benim;
Giden giti, boş gitti
Denilmiyor ki.

Diyene de, inanma..

İnsanın;
İçi gidiyor, içi.

İçinden ;
Sızlar tel, tel kopuyor,
Gözünde yaşlar kuruyor.

Şarkılar;
Dil, dil dökülüyor.

Canım benim;
Bir başına, yaşanmıyor,
Yaşanmıyor, kahrolası.

Kim söylüyorsa,
Yalan söylüyor.

Müdavim haneler;
Yalan söylüyor,
İnanma.

Aşk bir başına,
Mutlu olamıyor ki,
Yastık istiyor, yastık.

Aha;
Bak bana,
Gör de, inan ma.

Aşk;
Bir başına,
Mutlu olamıyor ki,
Hergün ölüyoruz .

Anlıyormusun ?
Hergün öluyoruz.

Canım benim...!

Top yekün;
Bir, bir, aşksız ölüyoruz.


Bilent Atalay
05 03 2019
İstanbul