..

kulağımın narin renkli kıvrımlarıyla işli
kubbemsilik

içinde,seslerin serveti/

alacasız ve ıssız ruhu,
klâsik dinleme dışına usulca itiyordu,akustiği-


transın yaratısına sinmiş bir kontr-tenörü
mânâsı belir-siz özlemlerin yanında
hiç dinlediniz mi ?

kaygısı zaman aşırı hisli beden
şeffaf tüylerin üzeriyle düşün sisleri avucunda
uzun bir salıncak-

hangi ’oyun’ saklambaçtan güzel-di suali mıhlanır opera’ya

çözülür aklın düğümleri kural koyar hafızaya
izdüşümsel bir ânsızar nostaljiye-klâsikle
gözlerinde sahne derinliği
tül danteli uçuk mavi zarif elleri
süzülür köstümüyle

bilir Soprano !//doğa’nın o na aşkını

ihtimâllerin ucunda bir görünür bir kaybolur heveslerim

duyumsarım,
erişimsiz yüreğimin taleplerini

engelsiz sevdamın bitirilmez gönüllü ebeliği
oyunumuz dağıtır iç-imin hülyalar lâbirentini

meçhulüne kayıt eder sesinin yangısıyla haresi
kapanır tüm operalar..

açılır hüzün çığlığında sonsuzluğun perdesi

ve bulurum düşlerimin gizinde // kimsesiz Carmen’imi...



..