Tarihin en simsiyah gecesiydi o gece,
Yıllarca unutulmaz o vahşet, o işkence.

Bir yanda Ermeniler, bir yanda kar, kış, tipi
Vahşet görmedi dünya, hala Hocalı gibi.

Gökyüzü kara duman, yerse kızıl kıyamet,
İnsafsızca kan döktü Ermeni denen namert.

Altı yüz on üç şehit, verdi Hocalı o gün,
Kan ve gözyaşı dolu, yerdi Hocalı o gün.

Uzandı kirli eller nice ana- bacıya
Nasıl dayansın nasıl yürekler bu acıya?

Hainler, Türk kanını içe içe doydular,
Körpecik balalaların gözlerini oydular.

Kadınların baltayla deşildi karınları,
Çocuklarla gençlerin çalındı yarınları.

Tertemiz alınlara bıçakla haç çizildi,
Kadın- erkek demeden, hep kurşuna dizildi.

Bir yanda linç, bir yanda derisi yüzülenler,
Nerdedir balıklara, kuşlara üzülenler?

Minareler yıkıldı, ezanlar susturuldu,
Kan- gözyaşı sel oldu, halka kan kusturuldu.

25 Şubat günü ne ay ne güneş doğdu,
Türk- İslam dünyasını kana ve zulme boğdu.

Vurarak camileri, yıkıp minareleri
Ermeni itlerinin yükseldi naraları.

Hocalı yangın yeri, Hocalı can pazarı
Kurbanların ölmeden, kazıldıydı mezarı.

Koçyiğitler, toprağa kefensiz gömüldüler,
Öte yanda katiller, kahkahayla güldüler.

Vicdanlar, buz tutmuştu, Şubat soğuğundan çok,
Böyle bir katliamın tarihte emsali yok.

Yaslıdır, yaralıdır Azeri, Karabağ’la,
Eğer vicdanın varsa, ak çıkar; kara bağla!

Ne Birleşmiş Miletler, ne de İnsan Hakları
Görmüyor ve duymuyor acı çeken halkları.

Bu hal, unutulmasın, zihinlere kazılsın,
Tarihe ’Türk’ün Kara Günü’ diye yazılsın.

Kıyamet kopsa bile, silinmez Türk’ün namı,
Unutulmaz ebedi Hocalı katliamı.

Hey gidi kahpe dünya! Sen seyredip, durdun da;
Ne acı ki Hocalı, vuruldu özyurdunda.

Yazılsın tarihlere bu Ermeni vahşeti,
Kimseye yaşatmasın Rabbim böyle dehşeti.

Hedef Türk’se, İslam’sa, dünya sağır, dünya kör,
Paris’te bir kıvılcım çıksın da dünyayı gör.

Birleşmiş Milletler’in gözleri hep kördür kör,
Böyle acı bir zulmü Rabbim başlarına ör!

Kurtulacak Karabağ Ermeni işgalinden,
Ezanlar yükselecek yeniden Türk ilinden.

Birbirinden yok farkı ha Ermeni ha Moskof,
Yad edince bu günü of derim, durmadan of!

Yanık Ozan, diyor ki: Irmağı yosun tutmaz,
Bir gün öcünü alır, Türk ölür de unutmaz.
Ocak 2019 Sakarya
Muhammet AVCI