Arsız, umarsız değilim, karnı geniş sanma beni
İçim erir tükenirim bensiz düşündükçe seni
Bırak dostun yanağına dokundurduğun buseni
Damağında tat bırakan balı bile kıskanırım

Ah bir bilsen o duyguyu yüreğimi tırmalayan
Akıl, izan alt üst edip, dimağımı cırmalayan
Yel estikçe efil efil ince beli sarmalayan
Üstündeki elbiseyi şalı bile kıskanırım

Tek korkum gidersen bir gün sevilmekten bıktığında
Bundandır sessiz kalışım tabuları yıktığında
Acı kahve zehir olur ayrılıklar çıktığında
Adını anan falcıyı, falı bile kıskanırım

Ben razıyım harabeye yağsın yağmur, aksın çatı
Gönül mecnuna dönünce fark eder mi doğu batı
Cismin yoksa neye yarar gözüm görmez gümüş yatı
Üstünde sen salındıkça salı bile kıskanırım

Her derdine katlanırım omzumda yüküm olsan da
Bağımda gül bırakmasan, çiçeklerimi yolsan da
Varlığına doymaz gönül damarıma sen dolsan da
Kanıma rengini veren alı bile kıskanırım

Alibaba nabız vermez kendi yanar ateşinde
Dünya başıma yıkılır gölgeni görsem peşinde
Bahar yağmur, kışın soğuk, kavuran yaz güneşinde
Duldasına sığındığın dalı bile kıskanırım


Dostun incileri........

Sana emsal göremedim güzellerin sırasında
En kıymetli armağansın hayatımın kurasında
Ecenin tacı misali zülüflerin arasında
Salınarak taşıdığın gülü bile kıskanırım....................... Aydın KAHRAMAN