Yirmi beş Şubat’a(1) girince gece
Ermeni askerler geldi gizlice
Hocalı yok oldu, o gün o gece
Masum insanların yasını duydum

Kapattılar gelen, giden yolları
Katlettiler kadın ve çocukları
Unutmadılar genç ve yaşlıları
Tam altı yüz on üç şehidi gördüm

Seksen üçü çocuk, yüz onu ana
Ermeni vampirler doymadı kana
Yetmiş den de fazla yaşlı insana
Kıydı Ermeniler feryadı duydum

Koca bir kasaba yok oldu birden
Dünya dilsiz kaldı, ne gelir elden
Kanlarında soykırım var ezelden
Karabağ’da yine soykırım gördüm

Kâbus gibi çöktü, felaket çökünce
Ermeni katiller çok kanlar döktü
Gece bitip sabah şafak sökünce
O gece yapılan vahşeti gördüm

Dört yüz seksen yedi sakat bıraktı
Sekiz aileyi toptan yok etti
Bin iki yüz yetmiş beş esir gitti
Yüz elli kişinin kaybını gördüm.

Gaflan(2) denen çete işbaşındaydı
Yüzden fazla canı bir yere yığdı
Odun niyetine ateşler saldı
Bunlar arasında sağ olan gördüm.(3)

On yaşında bir kız çocuğu sağdı
Gözlerinde ölüm korkusu vardı
Başından, elinden yaralıyıdı
Tigranyan(4) ateşe atarken gördüm.

Yaktılar, yıktılar bu neyin nesi
Daha çocuktu o vardı nefesi
Arşa yankılandı o kızın sesi
Alevler içinde çığlığı duydum.
Ankara,30.01.2017 00:29

Dip Notlar:
1 = 1992 yılının 25 Şubat’ı 26 Şubat’a bağlayan gece
2 = Ölülerin yakılması ile görevli Ermeni Grup
3 = Hocalı Katliamı vahşetini yaşayan Ermeni Gazeteci Daud Kheriyan’ın ifadesine göre 10 yaşındaki yaralı kız çocuğunu da sağ olarak Ermeni Askerce ateşe atıldığını ifade ediyor.
4 = 02.03.1992, Yaralı kız çocuğunu canlı canlı ateşin içine atan kahrolası Ermeni Askerinin adıdır.