0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
753
Okunma
Saat ve yaşım fark etmez,
Yolculuğa çıkayım ben de Ümit Oteli’nden,
Düşsün artık yakamdan;
Yaşamaktan uslandığım yaşam.
Biliyorum, bazı ayrılıklar kavuşmadır lügatlerde,
Ve artık boğulmalı sular kendi kendinde,
Küçültülmüş ve soyu tükenmiş yaşamımı,
Taklit ediyor gizliden gizliye ölümler.
Yok bana gölgesinde soluklanacağım uğultu,
Nifak girmiş gölgem ve gövdem arasına,
Mektubumu beklemeden kuşatılsın kale,
Dökülüvermekteydi içimden gelen ne varsa.
Ölümden bir yansıma vuruyor alnıma,
Bir ihmale uğratılmış gibi hayat,
Tam düşecekken tuttuğum tuğlayı;
Bu kez kendim yuvarlıyorum.
5.0
100% (5)
