1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
830
Okunma
Sustum.
Susmam gerekiyordu!
Sokaktaki o adam,
Hayal misali yürüyordu.
Hızla sokuldum yanına,
Ama konuşmuyordu.
Karanlık çizgiler,
Aydınlığı bölüyordu.
Ben yürüdükçe,
O da hiç durmuyordu.
Bir kez olsun dönüp,
Yüzüme bakmıyordu.
İnadına bir takiple,
Tuttum kolundan.
Anladım ki karşımda,
Kendi gölgem duruyordu.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz