Kırıntı Umutlar !


Saatler acemaşiranı vuruyor,
güneş yine doğum sancıları içinde avaz avaz hazırlıkta !
Aynadaki suretim,
kalabalık karanlığın sayesinden yoksun zamanlardan, sızıyor göğüme !
Maskesinde mesken kurmuş, hüzünlerin kahkahasından sıyırıp gömleğini,
gamzeme ilişmiş bir damla sevinç’i öpüyor... ve saklıyorum ...
sırlarla örülmüş fırtına saçlarıma, toka niyetine takıyorum !
Harflere yabancı cümlelere, konuşmayı öğretiyor kalemim !
Kırıntı vakitlerde belediğim umudum ...
Faili meçhul hayata, hükmü verilmiş bir yürek mahkumuydu aşk !
Gönlümün; renklerinin kaybında ömrümün, tuvaline gökkuşağını armağan eden,
tövbekar özümde hüküm süren,
kırık dökük ruhumun,
salaş, huzur kaftanı hediyesi sevdayı, koruma çabası !
Olumsuza rağmen, oluşumunu tamamlayan bir sahneden , topladığım papatyanın gözündeki ter gibiydi sensiz yaşamak !
Gözyaşının rengi yoktu !
Evet yok yok olmasına da,
güneşin ; şımarık ışığından,
yansıyan renklerin senfonisinde , dalgalanıyor özgürce göğümün gözünün teri !
Umut tırtıklarken çalıntı zamanlarımdan... DDD
Derya Dender
16/02:2019....23:03