firariyim kendimden
yalnızlığa mahkum düşlerimden
bir bilinmeyen var çok uzakta.

arada bir görünür çalımlı
ey havalı azameti muhteşem! bilir misin Cengiz Hanı
dünyanın yarısına sahipti.

ve

tek korktuğu şey köpekmiş
bende köpekten çok korkarım !
o gök gürültüsünden hiç korkmazmış
bende korkmam !

düşün benim gibi bir pireyi
ne yapacaksın ezecek misin ?
haşa yaratana mı kızacaksın ?

ben neyim ki,
bir zavallı cüce
ancak kalırım senin gölgende.

ben isterim vicdanımla büyümek
ben isterim insanlığımla yücelmek
ben isterim bir garibin yanında durmak
ben isterim göz yaşı silmek
ben isterim Allah demek ama vicdansız değil

ben süslü değilim sade bir cüce
ben havada değilim yerdeyim
sırça köşkte değilim bir gölgeyim
dileyene kardeşim, can’ım, arkadaşım ve dostum.

acıların göbeğinden geldim
şükür ediyorum hak diyorum

benim yolum erenler yolu
benim yolum Mevlana
benim yolum Yunus Emre
benim yolum Ahmet Yesevi
benim yolum Hacı Bektaş Veli
benim yolum Hacı Bayram Veli
benim yolum Pir sultan Abdal
benim yolum Karacaoğlan
benim yolum Aşık Mahsuni Şerif
benim yolum Aşık Veysel
benim Yolum Ozan Arif
ve daha nicesi.

ben acıların göbeğinden geldim

ben Anadoluyum
ben paslı bir yürekle geldim
içinizden biriyim taşralıyım
içimin pasını yok etmek istiyorum
yüreğimi temizlemek istiyorum
duygularımla.

ezilerek geldim ama isyanım yok
sadece şükür var tevekkül var yaratana

bir duam var sadece
insan olana, olmayana
bu dünya kimseye kalmaz
şah da gider vezirde
ama unutma, insanlık bakidir

hoş sedalarla git
arkanda güzel sedaların
duyulsun.