Farkında değiliz amma ve lakin;
İnsanlık ölüyor, ipten aldırdık.
Ne bir nefret ettik ne bıraktık kin
Sinir uçlarını hepten aldırdık.

Şöyle ki; bir işe girelim diye,
Bularak bir dayı, verdik hediye.
Serveti yükledik, sardık kediye
Kazancı yedirdik, cepten aldırdık.

Feda ettik ar’ı, yaptık pazarlık,
Korkumuzdan taktık boyna nazarlık.
Paklar mı bilmem ki bizi mezarlık?
Vicdanı sızlattık, toptan aldırdık.

Ne hakkı savunduk ne durduk dimdik,
Haksızı koruduk, “haklıdır” dedik.
Günden güne surda açtık bir gedik.
Git gide inceldik, çaptan aldırdık.

Yegâne zenginlik saydık akçeyi,
Uydurduk anlamsız bir gerekçeyi.
Kazanın dibine saldık kepçeyi
Benliği düşündük, dipten aldırdık.

Vermeyi bıraktık aldık sürekli,
Kalmadı fedakâr, yufka yürekli.
Hâlbuki bizlere duygu gerekli
Gönülden kazıdık, kalpten aldırdık.

Terk eyledik yurdu, olduk göçeri.
Bağrımıza vurduk eğri hançeri.
Medeniyet sandık girdik içeri,
Şarktan uzaklaştık, Garptan aldırdık.

Bıraktık sevabı, seçtik günahı,
Bilmem ki bu halin var mı izahı?
Unuttuk dünyada sulhu, salahı
Onu da zamanla harpten aldırdık.

Ar damarı çatlak, hayâlar yırtık,
Öldürmek sıradan bir konu artık.
Üstüne atılmış tonlarca artık.
Namusu, iffeti çöpten aldırdık.

17.02.2019/Konya