Daha dün gibiydi dünyaya gelişimiz,
Anamızın göğsünden süt emişimiz,
Her an herkesi harekete geçirişimiz,
Hayat ne de hızlı geçti, bitiyor ömrümüz.

Sonra yaşımız gelince okullu olduk,
İlim, irfan, bilgi, kültürle dolduk,
Mesleğimize atılınca nasıl da coştuk,
Hayat ne de hızlı geçti, bitiyor ömrümüz.

Askerlik, evlilik, çoluk çocuk derken,
Dünyaya dalıp ömrümüzü törpülerken,
İş, güç para kazanma hırsıyla yürürken,
Hayat ne de hızlı geçti, bitiyor ömrümüz.

Yürürken dedim ya aslında koşarken,
Şu yalan dünyada avarece yaşarken,
Amaçsız, gayesiz, boş hayale dalarken,
Hayat ne de hızlı geçti, bitiyor ömrümüz.

Daha sonra damatlara, gelinlere kavuştuk,
Ailemiz büyüdü, farklı evlere doluştuk,
Öyle günler geldi, birbirimizden savuştuk,
Hayat ne de hızlı geçti, bitiyor ömrümüz.

Çocuklardan sonra torunlar da geldiler,
Baldan tatlı halleriyle bizi esir ettiler,
Özümüzün özü olarak kalbimize girdiler,
Hayat ne de hızlı geçti, bitiyor ömrümüz.

Ömürler hep böyle telaş içinde geçiyor,
Haftalar, günler, saatler eriyip bitiyor,
Seneler, aylar akarsu gibi akıp gidiyor,
Hayat ne de hızlı geçti, bitiyor ömrümüz.

Artık ihtiyarlığın boyası ile boyandık,
Varıp hastahanelerin kapısına dayandık,
Gençlik ve güzellik gitti, yandık ha yandık,
Hayat ne de hızlı geçti, bitiyor ömrümüz.

Artık bizler için sayılı günler kaldı,
Hayat, ömrümüzün çoğunu elimizden aldı,
Ölüm göz kırpıyor, nefeslerimiz azaldı,
Hayat ne de hızlı geçti bitiyor ömrümüz.

Dünya hayatı oyun, eğlenceden ibaretmiş,
Allah’ı bilmek, hayatın sırrına ermekmiş,
Kendini bilmek en büyük kerametmiş,
Hayat ne de hızlı geçti, bitiyor ömrümüz.

Salih Sedat unutma, Rabbini bilmelisin,
Bilmek de yetmez, O’na boyun eğmelisin,
Bu da yetmez son nefeste imanla gitmelisin,
Hayat ne de hızlı geçti, bitiyor ömrümüz.
Salih Sedat Ersöz