Suriyeli tepemizde; savaş artık bize geldi,
Masa, sandalye top gibi, üstümüzde söze geldi.
Doluştular apartmana, rahatımız göze geldi,
"Komşu halidir..." dedik de; utanmazlar yüze geldi.

Kırılmadık yer kalmadı, savaş kapıda başladı,
Bizler usul davrandıkça, hep onlar bizi haşladı.
Duvarda çekiç sesleri yirmidörtte yavaşladı,
Dört beş çocuk koşar adım sanki yarışa başladı.

İkaz, rica nafiledir, ne söylesen kâr etmiyor,
Bu nasıl bir duygusuzluk; ona benzedik, yetmiyor.
Yakın tarihe baktım da; hep Esed mi gerekiyor?
Örnek geneldir biline; gelen dert kolay gitmiyor.

Çokça yardım sever idik; sevgime pişman ettiler,
Çoğu Muhammedi ama; yıktılar, talan ettiler.
Kiraları uçurdular, halimi yaman ettiler,
Dertlerime dert ekleyip, doğrumu yalan ettiler.

Gençler çok fiyakalı; savaş kaçkını züppeler,
Başıboş parklarda gezip, bizden hazır yemekteler.
Gönder gitsin vatanına; kurtuluş onları bekler,
Yoksa tarih hiç affetmez, gün gelir tümünü eler.

Vakit henüz çok geç değil, söyleyelim sözümüzü;
Göze batan saygısızlık incitiyor özümüzü.
Yetti artık dedirtmeyin, zorlamayın rızamızı,
Siyasi rant kaygısıyla oydurtmayın gözümüzü,
Çarşı, pazar dolaştırıp soldurtmayın yüzümüzü...

06.02.2019
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan