Hangi kelimenin önce geleceğini bilemedim.
Hangi akımı benimseyip ona göre yazacağımı ise düşünemedim...
Ne beynime yetişebildim ne kalemime..
Ne defterim yetti
Ne de param...
Bir yetişememelik alıp gitmişti başını...
Hatta ’yetişememeliğe de’ yetişemedim....
Sonra şöyle arkama baktım...
Nelere yetişememiştim...
Mesela onurlu bir savaşa,
Derin, saf duygularla yaşamaya,
Babamın zamanına,
Annemin sessizce akan göz yaşlarına,
Dostumun aşkına,
Sevgilimin aldatma hızına,
Yeni çağa,
Klonlanmış kişiliklere,
Otobüse,
Trene,
Uçağa,
Sonra kız arkadaşıma,
Aşkıma yetişememiştim...

Sonra yetişemediklerimi bekledim..
Gelmediler...
Pes etmedim nüfusu kalabalık listemi daha da kabartarak beklemeye devam ettim..
Kimler yoktu ki bu bekleyişlerde.
Eski bilyelerim vardı mesela...
Sonra tamamlayamadığım cümleler,
Tanımadığım insanlar,
Tanışacağım insanlar,
Yaşayacağım aşklar,
Kıracağım kalpler,
Her kış göç eden kuşlar,
Yitip gitmiş beşerler,
Dedemler,
Ninemler,
Banyo sonrası el öpmeler,
Duvarın arkasında saklanan çocuklar,
Geçmişteki mutluluklar,
Yetişmiş bir insan rolünde bulunanlar,
Bir rol de bana yakıştırmaya çalışanlar...