Dalıp gitmişim öyle, Uyuyor sanma sakın
Penceremden bakarken, ben seni düşlüyorum
Neler düşledim neler, mutlu da oldum lakin
Gözlerin gözlerim de, şiire başlıyorum
Penceremden bakarken, ben seni düşlüyorum

O leyla saçların ki, savruluyor rüzgârda
Hepsini söylemek zor, yazılacak çok varda
Sensizlik özlemleri, yüreğim de bir kor da
Dizeye gergef gibi, adını işliyorum
Penceremden bakarken, ben seni düşlüyorum

Bazen durup dururken, insan irkilir hani
Bir kerem, Ferhat gibi, öyle sevdim ben seni
Sesini duymak bile, mutlu edecek beni
Telefonum elim de, numara tuşluyorum
Penceremden bakarken, ben seni düşlüyorum

Beklemekte güzeldir, inan sabır taşmasın
Acı, elem, çileler, boyumuzdan aşmasın
Ayrılık rüzgarları, tufana dönüşmesin
Hasret şehirlerin de, ben niye kışlıyorum
Penceremden bakarken, ben seni düşlüyorum

Karardı yine gönül, çiçek bile açmıyor
Gözlerim hep saatte, zaman neden geçmiyor
Niyedir anlamadım, gönle hiç söz geçmiyor
Yeter gönül diyerek, bazen de haşlıyorum
Penceremden bakarken, ben seni düşlüyorum

Sönüp maziye bir bak, hayal gibi düş gibi
Gökleri mesken tutan, alıcı bir kuş gibi
Sensizlik nede zormuş, sanki dertli baş gibi
Nerde adını duysam, kalbi ateşliyorum
Penceremden bakarken, ben seni düşlüyorum

Bakarım sevenlerin, gözleri hep gülüyor
Bilesin bu Lüzumsuz, seni Hâk’tan diliyor
Fala inanmam amma, söylenen hoş geliyor
Her gün bu deli gönlü, seninle eşliyorum
Penceremden bakarken, ben seni düşlüyorum

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ