39
Yorum
105
Beğeni
0,0
Puan
3921
Okunma


Taptuk Emre’nin Yûnus’a , "Senelerdir kaynarsın, hala çiğsin, hala dünya kokarsın" deyişindedir yürüdüğümüz yol.
Kaçıp saklandığımız kalp denilen sığınak
Göğsümüzde boşluğa neleri yığar durur
Canda tene mülteci omuzlarda tutanak
İçimizdeki yolcu yol üzeri oturur
Prangası çözülmüş umut sadıra ekli
Varoluş sancısına yenilmek var yenmek de
Bastığımız yer nemli baş döndürür sürekli
Düşüp kırdıkça dizi kimimiz söylenmekte
Dünyaya hatrı kalan ruhta yüksünme büyük
Dirençte nefes kesen yollar dikenli taşlı
Ezel-ebed arası zamanın üstü örtük
Seneler arkamızda yaşam geçer telaşlı
Hissemizde ağırlık gönülde bin bir heves
Sarstıkça tufan bizi yok eder aşk ve öfke
Damarımızda vurgun gurbet denilen kafes
Biliriz sona saklar çetin bir mütareke...
Nezahat YILDIZ KAYA
Edebiyat Defteri’ne ve sayfamı ziyaret eden herkese teşekkür ederim.