VUSLAT
Yusuf Yılmaz
Koparıp Yıldızı gökten
Ayın önüne koyan;
Rengini şehitlerin kanından alan,
Hürriyetin sembolü,
Ay ve yıldızdanmış.

Hasretinin hüzünlerini
İçinde saklayıp
Acısını yüreğine koyan,
Sessiz çığlığı, meğer,
Çok derinlerdeymiş.

Dağlar denizlerle kucaklaşır.
Yeşil mavi bir birine karışır.
Her gecenin sabahında
Balıkların dans etmesi,
Güneşin doğmasındanmış.

Bir güvecin, bir kartal
Yan yana, barış içinde,
Uçar göklerde durmadan;
Kanat çırpışları
Özgürlüğe doğru uçuşlarındanmış.

Sanki baharı bekliyordu havalar,
Seher vakti toprak kımıldar,
Başını uzatıp da tomurcuğundan,
Filizin çiçek açması,
Çemrenin suya düşmesindenmiş.

Kaç mevsim geçti aradan,
Hasretine dayanamayıp,
Dört nala koşup uzak diyarlardan,
Bir yürekle bir yüreğin vuslatı,
Sevginin odundanmış.