ÇIĞLIK
O çığlığı duyunca anladım;
hayatımın felsefesini,
duygularımın anlamını…
O çığlıktan anladım,
zulme karşı kinin ne demek olduğunu.
O çığlıkta gördüm
zalimin kanlı ellerini…

Dışarıya hiç alışamamıştı,
kendini hala mahpusta zannediyordu.
insanlar hiç değişmemişti sanki
Veya ona mı öyle geliyordu,
vurdumduymaz, hissiz ve duygusuz gibi duruşları!
Hatırladı;
mahpushanede yattığı gecelerin birinde,
rüyasında,
evladının saçlarını okşarken,
uyandığın da ellerinin
boş olduğunu ve o anda
içinde kopan sessiz çığlığın
gözlerinden akan
damlalarla buluştuğunu
ve o her damlanın içinde
başka bir dünyanın
saklı olduğunu,
kim, nereden bilecek ki,
ancak,
o çığlığı yaşayan bilir,
o acıyı çeken,
bir de duyan…
Bütün bu çığlıklar, acılar, insana bir şeyi öğretir:
Nasıl, su ateşten,
bulutlar şimşeklerden,
kahramanlar zalimlerden korkmuyorsa,
çileyi çekenlerde ölümden korkmaz.
Onların sevgisi de başkadır,
çünkü onlar sevdiklerinin,
çilelerini, çığlıklarını, acılarını
Yüklenmeye hazırdır!..

Yusuf Yılmaz