T.M.E.N.İ.

Kendiliğinen oluşan,
Doğal bir element gibi düşünün
Bu şiir yazan düşünceli yüreği.
Bir mekanizması var aralıksız çalışan..
Gecesini ve gündüzünü karıştıran,
Saatlere aldırmayan!
Kendimi bir bilgisayarın işlemcisi gibi hissetmem belkide bu yüzdendir..
Görüyorum ki bir parçam eksik olduğu an çalışmıyorum, yazmıyorum..
Ve belki yine aynı işlemci gibi ısınınca bende kendimi kapatıyorum...

İçimden geldiğine inandığım için yazıyorum,
Yazdıklarımı arada bir hayalimsi görüyorum.
Önümde duran beyaz kağıtlar;
Yerini buruşmuş grimsi renklere bıraktığında,
Sanki yazıcıdan çıkmış yarım bir sayfa gibi
Bende yarım kalıyorum.
İnandığım yolda yürüdüğümü bildiğim için,
Bir gün başaracağımıda biliyorum,
Hissediyorum bende sizler gibi yaradılışa hayranlık gizlemiyorum...

Ve sevgili !
Satırların arasına nereden düştüğünü göremediğim..

Beni anlaman belki de sahilde savrulan dalgalara benzerdi.
Nadir bir esinti ki işte bu yüzden,
İçimden geçen çoğu şeyleri kıyılara vuramam.
Ne varsa söküp atmak isterim,
Derinliklerimde gizli sırlarımı ama taşıyamam.
Deniz sahilinde kumlara kavuştuktan sonra
Düzelecek herşey basit kalacak.
Her zaman olduğu gibi olacak..
Kusura bakma sevgili !
Ancak ben seni herkes gibi sevemem.
İnsanlardan kaçıyordum, senden değil..
Tek bir fark arıyordum;
Kurduğum bütün bu denklemlerden sonra
Ve şimdi tek bir gerçek görüyorum..
Bunca zaman dalgaların sahile vurduğu kumsala;
Elinde bir çubuk ile yazı yazmaya çabalamakla geçmiş bir ömür..

2009 / İzmir
Birşairmungan