farkındayım,kaçmıyorum gerçekten

içimi acıtan kalpsizliğin değil körlüğün

görmediklerinde cismim,yazmadıklarında adım

sevdiklerinde ben eksik..

önüme bakıyorum, senin yönünde

kilometrelerce,millerce değil

birkaç adım gerisindeyim sadece gölgenin..



özlüyorum..ne garip geliyordur sana kimbilr özlemlerim

bir bardak suyun yudumunu bile bölüşmemişken,

ellerin ellerimde terlememişken daha

ben her gece göğsüne yaslayıp başımı dalıyorum uykuya..

yanında sana uzağım,uzağında okadar yakın

içimde her bir parçam sana düğümlü öylece

seni seviyorum..sorgularını,suallerini örtüp

farkındayım,

ikimizin hiçbirzaman tek kalp olamayacağının.


şimdi;


gerçek bir hayalin içinde boğulayım bırak

farkında olduğumla senden farksız kalayım..

gölgen yüzüme düşüyor,ışığın kalbime

yokluğun beni yaşatmaz..gölgeni benden çekme sakın.