Candan konuşurdun konuşunca, sen,
Silindi gülüşünün o rengi duvarlardan,
Gönlüm bağlandı, alınmasın gözlerin,
Ayırt etmedim onu yeşil çayırlardan....

Gönlüm sendedir, sen, beni bırakma,
Issızlık vadeder yokluk, eşsiz yuvaya,
Bağrımda aşkın taşlandı, zedelendim,
Yaktığın ateşle, döndüm kuru ovaya...

Yaprak dökümünde, uçuşan yaprak sın,
Gördüm yorgun dalları sallayan bağlar,
Bir günah etmedim hiçbir günahım yok,
Her defa terk edişin çöker, içerim ağlar...

Destanlık aşkımızı kime anlatayım ben,
Sevdasız anlamaz anlatsam, gelir uykusu,
Öykü âlâsını, kendin yazmak istiyorsun,
Yaralar, sana da çizik atar, olmaz korkusu...

Nice nice sevdalar, geçmiştir bu yoldan,
Kimi ben gibi zalim aşkına tutuşur gider,
Gönlü sevdiğinden geçmeyenler de olur,
Kimi hiç sevilmez, bir kenara, atılır gider...

Hayatta tutunacak neyin kalır, gül yoksa,
Hep gamlı hazanın hacetin de bir bülbül,
Kalbimin bahçesinde yeşerip açan sın gül,
Beni mahrum etme, şakısın, gül ile bülbül...

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.