Hayır...
Yakıştıramıyorum kendime!
Şimdi belki nefes alamıyorum senin yüzünden..
Belki boğazımda düğümleniyor bütün sözcüklerim,
Bütün gözyaşlarım... Senin yüzünden..

Ama öyle bir ağaç bellemişim ki seni
Kökleri sımsıkı bana bağlı..
Ama öyle bir edebiyat bellemişim ki seni
Anlamı yüreğimde saklı..
Öyle bir ateş bellemişim ki seni
Yangını içimde dumanlı..
Küle çevirmeyi yakıştıramıyorum kendime!

GÜNLER! Geri gelmeyeceksin...
GEÇMİŞ! Geri dönmeyeceksin...
SEN! Bir kez daha hayatıma girmeyeceksin...
Öyle güzeldi ki her şey
Bugünü yakıştıramıyorum kendime! ! !

Öyle savrulduk ki iki yaprak gibi..
Öyle koca bir kalptik.. Şimdi kırık gibi..
Öyle masumduk ki çocuklar gibi..
Hani bunları bir daha hiç yaşamıcaz ya
Hani biz bir daha hiç ’BİZ’ olmucaz.
İşte o yüzden.. Unutmak istemiyorum aslında! ! !

2010 / KUŞADASI
Birşairmungan