Bir sigara daha yaktım
Gecenin bir yarısı zifiri karanlığı aydınlatan
Sonra döndüm pencereme
Seni hayal ettim her dumanda

O kadar çaresizim ki
Dört duvar mezar olmuş gibi
Ellerimden tutup almayacak mısın beni
Bu zifiri karanlığın içinden
Ordasın gitmedin biliyorum, ses ver, ne olur

Belki de umrunda bile değilimdir
Oysa ben aldığın nefeste huzur buluyorken
Kaç asır geçerse geçsin
Şaşıpta kapımı çalmayacaksın biliyorum

Ve birgün gelecek
Ölmüş diyecek lügatlar ölmüş
İşte o vakit
Sözde nefret ettiğin bedenimi,öz de ne kadar sevdiğini anlayacaksın.

Bir şans vermeni bekledim oysa
Eskiden bana bakan gözlerin vardı
Şimdi hiçbir şey yaşanmamış gibi başkasına bakan
Ne kadar tuhaf değil mi?

Nerden bilebilirsin ki
Hayata küsen bir insanı
Hiçbir şeyde huzur bulmayan gözlerimi
Aklıma gelince sen ,kaybettiğim kalbimi

İçimdeki seni anlatmak geldi ,içimden
Geceleri sen gelirsin diye gözlediğim
Pencereme siluletin yansırdı
El verince bir anda kaybolan

Şimdi bırak
Senin üzerimi örttüğün gibi örtsün toprak
Yanıma gelmekten aciz bedenin
Birgün olur, doğar mezarımın karşısında
Açılır belki pencere, sen dolarsın içeriye