asırlardır kralların oturduğu anadolu
şimdilerde soytarıların mekanı olma gayretinde
kralların orduları yönettiği devir bitti
şimdilerde ordular kışlalarda hapis

kralların emirleri kanunken
şimdilerde herkez kanun hükmünde
eskiden soytarılar kralları sevindirirdi
şimdilerde yöneticeler soytarıları sevindiriyor

anadolu hiçbir zaman
kralına itatsizlik etmemiştir
şimdilerde hiçkimsenin hükmü yok
en küçük olayda alt edilen düzen baki

kralların kararları kılıçtan keskinken
şimdiler de herkesin sözü yönetici devirmeye kafi
eskiden kılıçlar kullanılırdı
şimdilerde kalemler kılıçtan berbat

krallar tahta oturduğunda herkesin sesi kesilirdi
şimdilerde o koltuklara oturmak cesaret istiyor
bir kral çıkmaya görsün sefere
yedi cihan titrerdi

şimdilerde haklı da olsa
susmaktan ileri gidemeyen yöneticiler baki
anadolu’da yaşamın sınırını krallar çizerdi
şimdilerde herkez tuhaf bir eda da

anadolu’da kralların çıktığı o devir bitti
şimdilerde adını sanını bile
duymadıklarımız o koltuklara yapıştı
o koltuklar nedense bir hiç olmalarına yetiyor

birgün bakıyorsun agzından bal damlıyor
ertesi gün agzından ateş püskürmesi an meselesi
artık o koltuk adaletin teminatı değil
menfaatin garantisini oluşturuyor
anadolu kralların mekanı olmadığı gibi

doğruluğun sönmez kalesi degil artık
kralların çıkmadığı anadolu’da
ne hikmetse adil yöneticilerde görmek zor
hükmedilemeyen bir anadolu
masumların ölümüne kafi