Yoruldum artık sensizlikten.
Satırlarım.bir hayli kırgın gelmedigin günlere.
Ne geçmez birşeymiş hasret.
Gözlerim aglamaktan bitkin.yüregimse hala çırpınır dönmek için eskilere.

Artık sana yazmıyorum dedigim kaçıncı günüm.
Kaçıncı beni duymayıp.bu kalbime attıgın kördügüm.

Seni sana anlatmaktan bıktım usandım artık.
Kırıp atamıyorum bu kalemi.
Çıkartamıyorum içimden seni.
Özledim de diyemiyorum.haykıramıyorum da adını daglara.

Söyleyemiyorum mesela seni sevdigimi.
Hayalin ile oturup.kaç gece dertleştigimi.
Her geçen gün azalan umudumla seni bekledigimi.

Söyleyemiyorum dedim ya.
Yazıyorum sadece.senin kadar saf ve temiz olan bu sayfalara.
Kalbi simsiyah olmuş bir adam.
Tertemiz kalpli sevgilisine yazıyor.
Hergün.her dakiki.her saniye.
Dedim ya söyleyemiyor.

Sadece aklına kazıyor.
Bakışını.gülüşünü.sevişini.
Canı yansa da.
Bir hançer misali kendine saplıyor.
Özlemini.hasretini.ve en önemlisi.
O söyleyemedigi sevgilisini...