13
Yorum
45
Beğeni
0,0
Puan
1146
Okunma

bir umut açtım penceremi
uzaktan duyulan seslere
ki karanlığı delip gelen
ışık hızında
ne göreceğimi bile bile
baktım silik gökyüzüne
yıldızı görünmeyen, karanlık
az daha dursam acaba
çıkar mıydı
en parlak yıldız
elinle gösterdiğin
gölgeler yok
olsa bile
yiyen yiyene birbirini
kimse hoşnut değil yerinden
düşünüyorlar
kim tapuluyor acaba güneşi
sahibi var mı yıldızların
ortalığa karanlığı yayan kim
sorular döneliyor beyinde
hani az dünyalık yeterdi
az gidiş, dönüş, ilerleyiş
durak yok mu bir yerde
bu azgın selin önüne bent
insanlar pisi pisine
yemeden birbirini
karanlığın perdesini
açacak bir el
hâydi parlak yıldızım
yüzünü göster
sesler
kendi kendinize konuşmayı bırakın
bize yar olun desem..
01. 02. 2019 / Nazik Gülünay