Sıyrılsam benliğimden
Uzaklaşsam dünyanın dağdağasından
Bıraksam kendimi sonsuzluğa doğru
Koşsam arkama bakmadan
Ve rahatlasam rahatlasam sonsuzluğun ortasında

Aşsam tüm engelleri
Duanın sırlı anahtarıyla açsam kapıları
Çiçekler dersem gönül otağımdan
Geride bıraksam göğümün şimşeklerini
Ve ferahlasam ferahlasam gönül yurdumda

Yırtsam karanlığın perdesini
Şafak sökse inleyen yüreğimde
Yorgunluğum veda etse dönmemecesine
Işıl ışıl olsa gözlerim
Ve canlansam canlansam bir yaz akşamında

Çözsem urgan misali dolanan ipleri
Ellerimden ve ayaklarımdan
Kanatlansam masmavi göklere
Özgürlüğün kanatlarına tutunsam
Ve uçsam uçsam masmavi göklerde

Dayansam Rabbimin kapısına
Ağlasam ağlasam nazlanırcasına
Alsam muştumu sevinsem doyasıya
Kaybolsam şükrün manevi hazzında
Ve daha da güçlensem hayat denen çile tezgahında

Dünya hayatı bir süzgeç misali
Bilenirken nefis sabrın kıskacında
Payına düşenle yetinirken ruh
Pervaz eder de gökler ötesine
Belki de melekler alkış tutar şenlik havasında
Ve bir dua dökülür üşüyen yüreğimin derinliklerinden
Ey Rabbim sen bizi n’olur kazananlar safında ağırla..