SİTEM
Sabahtan akşama kadar
Başım dönüp duruyor.
Sokaklar,
Hırs, öfke, gürültü, patırtı…
Nasıl dayanıyor insan.
Başımı alıp gidesim geliyor uzaklara,
Neylerim ki beni buraya bağlayan,
Köklerden kopmak zor.
Bir zelzele, bir kasırga görmek istemiyorum,
Allah göstermesin!
Beni yakan, çiğnenen varlığımız,
Doğranan huzurumuz.
Buna bir çare bulmalıyız,
Biz kardeş değil miyiz?
Tuttuğumuz yol ne güzeldi zamanında,
Şimdi ne oldu da ayağınız takılıyor koşarken taşlara.
Böyle yaşamaktansa ölmek yeğdir!
Her an şehit haberleriyle,
Sinemiz hançerlenmekte.
İmdadına koşmalıyız;
Bu çocuklar bizim,
Bu vatan bizim.
Zulmün keskin zehri varsa,
Bizimde yıkılmaz imanımız vardır.
Mücadelemiz ne kadar zor olsa da,
Her gecenin sabahı vardır.
Birazda bizim uyuşukluğumuzda türedi bu zulüm;
Artık titre ve kendine dön,
Bu kahpeliği ez, yık!
Neden korkuyorsun?
“Altı da bir üstü de birdir yerin!”
Yusuf Yılmaz