Uzatırım elimi bilinmez âlemlere,
Dertli başım yel gibi eser eski demlere.
Boynu bükük dönüşü gark olur elemlere,
Ağlarım her seherde çağırırım yar diye.

Ümitler besler kalbim her fırtına sonrası,
Durduğum yer belirsiz, aşkla cinnet arası,
Sürgün yemiş yürekte, ayrılığın yarası.
Çağlarım her baharda bağırırım yar diye.

Gündüzler gece olur, kararır ufuklarım,
Gün doğsa hayalime boran olur baharım,
Solgundur ümitlerim kar ve tipi her yanım,
Solarım her neharda çağırırım yar diye.

Bir yola giremedim, dilim şimdi sitemkâr.
Hayallerle avundum, gezindim diyar diyar,
Yüreğim hep hüzünlü olamadım bahtiyar,
Gezerim her şehirde aranırım yar diye.

Kesildi ümitlerim kalmadı ağız tadım.
Elem saldı içime her lokma ve her yudum.
Kapladı bedenimi, tükendi her umudum.
İçilen her mai’de kıvranırım yar diye.

Atila Yalçınkaya