yangınlar damlatalım yüreklerimize, çeşme başlarında
külleri masumiyet olsun, doğsun yeni sevdalar,
çağlasın kutsal pınarlardan, içsin bütün çocuklar …

sütü çekilmiş memelerden öğrenelim, iki ucu bedavadır emeğin
fosillere saklanmış çiçekler, karanlıklarda açarken.
sonra yalnızlık yazsın takvim yaprağında, sırtımız açıkta kalsın
korkuyu kovalım öğrenmeden, daha henüz çocukken.
ihanet ağır sancıdır, önünde kapkara bulutlar kutup yıldızının
pusulamızın ibresi çekim dışı, doğrumuzu şaşırtırken.
ne yapsak olmuyor işte, bir taraftan uzarken boyu karamsarlığın
biz; düşe kalka yürüyoruz, çıkış yollarımızı ararken.

/çocuk; sen kum fırtınalarının salladığı bir geminin güvertesine bırakıldın.


bize bir tas toprak verin, bir karışta su olsun yanında
suya en güzel tohumlardan ormanlar ekelim,
topraktan denizler yaratıp, önünüze serelim …

dip dalgalara baş kaldırmış yosunlar dolaşsın ayaklarımıza
hep beraber sırılsıklam yürürken kumların üzerinden.
tohumu elimizden saçılma ormanlar doğsun denizlerimizde
ilk kulaçlarımız yeşilliklere olsun, gel tut ellerimden.
birazdan batacak güneş, yıldızlar aydınlanacak gözlerimizde
dudaklarım hasretini koklayacak, saçının tellerinden.
hayal penceremizde mükemmeli yaratıyoruz, devrim bu işte
haydi hep beraber koşalım, dalgaların üzerinden.

/oysa her vahanın doğuracağı bir deniz saklı açılmamış pencerelerinde.

CEVAT ÇEŞTEPE