Vicdan Aforizmaları

Dün hercai , yarından ümitsizim ne gezer ?
Vicdan sokaklarında ayak seslerim gezer

Ben güneşin bağrında alevlenen bir külüm
Ben güller bahçesinde gülden ayrı bülbülüm

Vicdanımın sırtında taşınan kimsesizim
Aşkların körfezinde köpüren bir denizim

Ey gökler meded eyle bulutlar ağlamasın !
Gemilerinden yoksun denizler çağlamasın !

Vehim değil , düş değil , vicdanımın sesi bu
Bağrımda figan eden hayat meselesi bu

Kurşunlar vurdu beni topraklara serildim
Öldüm binkez tenhada ölümümle dirildim

Lokman hekim kar etmez ecinnili sarayım
İnsanlık aleminde kapanmaz bir yarayım

Sevda bahçelerime düşüverdi kırağı
Terketti peri kızı kimsesiz kaldı dağı

Saçlarım kavrulurken kirpikler ağarır mı ?
Ey vicdan sokağına isyanlarım varır mı ?

Kafi gelirdi bana sevinseydi bir yanım
Sokaklar kadar ıssız mezarlar kadar darım

Ölüm kussa silahlar kılıçlar çıksa kından
Düşmanları neyleyim bıkmışım vicdanımdan

Bir kuş düşse dalından çıkıveren can benim
Vicdanlar sinesinde biçare vicdan benim

Bir aş değil , su değil , nasıl olsun ihtiyaç ?
Sen kendine dost ol da yalnız vicdanından kaç !

k.a.gazioğlu