bir kırlangıç hikayesi bizim ki
dilsiz düşlerde


büyümek ağrısı ile başladı
eylülde gözlerin sancısı
sukut ettim aşk mahkumu gibi


siyah gözlerin çoktan bana küstü
aşka mahkum
sıra sende çocuk göğe bakma
durağımda in
burada aşk-ı efza yaşanan


kül rengi masallarda aşk ile bulut
cümle yorgunu kelimelerle denizlerim de çiçek açtı
sana aşk kanamalı prens olamadım


beyaz gül ellerinde ölümün
sessiz çığlığında düşlerimin
ateşli prematüre Kiraz’ı olmalıydın


bekletmeyelim ayrılığı


yaşam zamanı İstanbul da ölüm geçiyordu
yine terk edildim derken

"söz"

"İstanbul da bir daha olmayacağım" diyordu


sessiz harflerin ağıdı geceye düşerken
aşkın büyüsü çoktan infaz ediliyordu


yoruldum artık ya susun
yada al git çocukluğumu


gözlerimden


bil ki yüreğimde bir tek seni sevdim al git onuda
senin için yazdığım şiirlerim artık üşümesin


umutla öpülürken sevdamız gözlerinden
kırlangıç ölümüne benzer bizim aşkımız


söyle celladına infaz etsin bizi


aşk ölmek ise ölelim
sonbahar kızı ile şubat ayında
yeter ki bilinmesin
yokluğun sen etkisi


biliyorsun kalbim çoktan eşkıya sevdana
ucu yanık türkülerde anlatır sevdamızı


kırlangıç hüznünde kelimeler üşüyor artık


aşklar kan kırmızısı


sevdalar yanmıyor artık
mektuplar çiçek açmıyor artık
nameler küsmüş hüzün vermiyor artık
gözlerde yaş akmıyor artık


ne kadar çok sevdik desek

nafile

sevgi çiçekleri

açmıyor artık
açmıyor artık
açmıyor artık


belki de bilinmez bir baharda sevdamız kaldı
biliyorum biliyorum umutlarda gölgemiz kaldı


işte böyle bir sevdanın adı ve tadı kaldı.


Hassa/22/01/2019

(Bu şiir GAMZELİMM kardeşimizin, şiir başlıklarından faydalanılarak yazılmıştır. Kendilerine sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.)