Ben sensizliğin soğuk gecelerini yaşarken tenimde
Asırlık yalnızlıklar geçiyordu düşlerimden.
Ruhum soyunuyordu, arsız gülüşlerinin geçtiği dudaklarından.
Zaman vuruyordu, sıcak evlerin duvarlarından.

Ben sensizliğin bitmez çilesini büyütürken göğsümde
Kanadı kırık turnalar geçiyordu köyümün üzerinden
Unut, sevme sözcüklerinden örülen atkılarım vardı.
Acı çektiğim seneleri yorgan yapıp altında ağlarken.

Ben sensizliğin soğuk gecelerini yaşarken tenimde
Rıhtımlardan gemiler geçiyordu bir daha dönmemek üzere.
Hayatının sonuna kadar bekleyecek bir nefes vardı kafeste.
Ecelin eline teslim olmadan gelmeyeceğini bile bile.

Ben sensizliğin soğuk gecelerini yaşarken tenimde
Sevdan durmadan kanıyordu, aldanmamın ihaneti içinde.
Yaşamanın, ciğerime doldurduğu havalarda, yokluğun
Senin terk etmenin, verdiği kaçırılmış düşlerim, tutsağım.

Tutsağım,
Tuzağım
Uzağım.

Ayrıldın biliyorum, ten toprağımdan
Açmayacak bir gül gibi düştün ellerime
Son bir söz söylemeye gerek yok
Soğuk gecelerden, donmuş bir serçe
Yüreğim.

Geceler asır
Bu son satır
Ben sana hala

Tutsağım
Tuzağım
Uzağım.

Varmak mı düşlerine emelim
Bittim, senden sensizce yiterim.
Dünya gönlünce olmaz be güzelim.
Yokluğunla döndüğüm geceyim.
M.Ö./2008
kahramanmaraş