I

"tütsü kokulu ovalarda yankılanan tanrının
ayak sesleridir bize gelen duyduğumuz."

kokusu kan
sonu hüsrandır
bizans’a adanan
onlarca süslü şapeller ardında kalan
katpatuka !



II

"misvak kokulu ormanlarda yankılanan tanrının
ayak sesleridir bize gelen duyduğumuz."

tozdan bir buluttan tanrıçalar,
saçlarını tararlar
ay vurur kulelerinden avlusuna evlerin
kaçar gider nedimeler başlarından
nedimeler ufak
sevimsiz
saklandıkları dünyalarıda
ve onlar için yer gök
yüzyılların ötesinde kalmış tozlu iki göz kapağıdır
açılıp kapanan



III

"begonya kokulu avlularda yankılanan tanrının
ayak sesleridir bize gelen duyduğumuz."

yanlarında avlunun revaklar
ve anason kokuları
saçlarını tarar tanrıçalar yine

defolup gider nedimeler başlarından
nedimeler ufak
çelimsiz.



IV

"yosun kokulu odalarda yankılanan tanrının
ayak sesleridir bize gelen duyduğumuz."

şarap içer tanrıçalar
saçlarını tararlar
uzaklaşır zaman
derin bir yalnızlık iner
sokaklarına evlerin
o vakit her taraf sessizdir
her taraf eşsiz!
...
bense doruklarında bir hazzın
halsiz ve kimsesiz...