Acı dert hüznünün görünen yüzü
Dizlerinde değil silinmez izi
Ruhunu inceden kaplayan sızı
Hastaya dönmenın adıdır sevda

Baştan aşağı aşkına batmışken
Ömrünü ömrüne bölüp katmışken
Vefasız, gönlünden çıkıp gitmişken
Kabuğa sinmenin adıdır sevda

Bu uğurda var ki dağları delen
Umman denizine bir anda dalan
Çölün ortasında sararıp solan
Dehlize inmenin adıdır sevda

Kor ateş içinde üşümek bazen
Kabuklu yarayı kaşımak bazen
Dağ gibi omzunda taşımak bazen
Gönüllü yanmanın adıdır sevda

Gözünde ışığı sönse farketmez
Yalancı yüreğe kansa farketmez
Mevsim kıştan yaza dönse farketmez
Temmuzda donmanın adıdır sevda

Görünce unutmak dilde sözünü
Ay yüzlüm diyerek sever yüzünü
Benzer kaşı yay’a, yeşil gözünü
Cennettir sanmanın adıdır sevda

Her yeni gün sizin için doğarken
Gökyüzünü umuda hep boyarken
Özlem tesbihini bir bir sayarken
İsmini anmanın adıdır sevda

Sevda Doğan Karakaş