Dolaylı bile olsa duydum bir kelamını,
Ama özlem kor gibi nusretle bakışına,
Aldım başım üstüne okurken ilamını,
Yine daldım kaderin hasretle yakışına.

Bir bilsen o bakışın nasıl geçer derinden,
Neler bırakır gider geçerken izlerinden,
Kurtulmak mümkün müdür o aşkın gizlerinden?
Nasıl dalma kaderin hasretle yakışına?

Hele de konuşurken şimşek çakıp da kaçman,
Ondan sonra habersiz sevda sergisi açman,
Açtığın sergi ile hayallerimle uçman,
Salar beni kaderin hasretle yakışına.

Bilmiyorsun ki nasıl şu gönlümün arkında,
Sevda değirmenimin ne haldesin çarkında,
Un edersin beni de hiç değilsin farkında,
Bırakırsın kaderin hasretle yakışına.

Öğüttüklerin ile doluyken gönül filem,
Senden uzakta böyle nasıl bitecek çilem?
Hiç üzmüyor mu seni yüklediğin bu elem?
Salıyorsun kaderin hasretle yakışına.

O verdiğin resmine kıymıyorken bakmaya,
Hiç acımıyor musun acıyla bırakmaya?
Ateşin kucağımda, devam eyle yakmaya,
Devam ettir kaderin hasretle yakışına.

Daha ne yapacağım beni anlaman için?
Eğer anlıyor isen, nasıl rahat mı için?
Alay edercesine duygularımla geçin,
Seyreyle dur kaderin hasretle yakışına.