Aşkın asıl sahibi ve kainatın yaratıcısı
Bu benim sana boyun büküşüm
Vesileyi hallerden geçerken öyle
Kalbimi tarifsiz bir aşka düşürdüm

Zamana ve mekana sığmıyor içim
Büyüdükçe büyüyor, çatlayacak yüreğim
Ruhum bedenin çok ötesinde dolanıyor
Yol göster ey rab, bu kul neylesin?

Bilinen ve bilinmeyenin asıl sahibi
Bu benim sana celi gelişim
Diyarı özlemden geçerken sessiz
Takılıp düşürdüm gönlümü derde

Saltanat Saray’ımda aşka ferman var
İmzalanmış yar elinde duran sürgün var
Ne vakit duygular ayaklansa gönülde
Yar bildiğim canandan bana sitem var

Geceyle hüzün kaplamış yüzüm
Su sızdırıyor, ıslanmış gözlerim
Turkuaz Gökkubbe kaplanmış gözyaşıyla
Giyinmiş entarisini, hüznünü dökmeye hazır

Yönünü kaybetmiş biperva hallerdeyim
Dünya bir dehşet yeri, bilmem ki neredeyim
Seslensem duyulmaz derin bir kuyudayım
Anlatsam dinlenmez kendime araftayım
Neyleyim...?