14
Yorum
31
Beğeni
5,0
Puan
1794
Okunma

Hayat yolculuğu başlar bir anın ‘can’ıyla ana kucağında,
Zeytinin sızması gibi damıtılmış bir yaşam baba ocağında.
Artık el bebek gül bebek günlere çoktan veda etmiş olmalısın,
Toprağa düşürdüğün tohumdan filizlenenleri sulamalısın.
‘biz’ olmayı öğrenmek başlayacak artık senin çabanla,
‘sen’ de yaşamayı öğreneceksin hissene düşen arta kalanla.
Ebemkuşağının altından geçebildin mi ki değişsin kaderin,
Bilmiyor muydun ki yaşam denizi boy vermez, çok derin.
En büyük sırdaşına, geçmişine sarıl sıkıca… O hiç bırakmaz seni
Ne ilksin ne de son, kavuşturma ucunu, açık bırak çemberi.
13.02.2016 Serap IRKÖRÜCÜ
5.0
100% (24)