“ne yaparsam olmuyor
olmuyor eskisi gibi
güldürmüyor,
ağlatmıyor
kimse senin gibi” demeyi kim ister ki



kim ister ki
gönül külünde kar saklamayı
bir umuda kundak olup
bin sus’u ayağında sallamayı
ve sessiz bir ağıtla ayazına çırılçıplak soyunmayı



ebeyim,
göz kırptıkça tebessüm eklediğim hayata
kahretsin ki sobeyim
yakalamaya çalıştıkça
avucumdan pırpırlanan bir yudum yaşama




bulutlar yangın
sağanaklar kor
üşürken tenim yarınlara
taşıyamayacak biliyorum
sensizliği giydireceğim akşamları omuzlarım



neden,
ben tanrım
neden hep ben gülmek istedikçe
ağlıyor, sızlıyor yalnızlık
neden içimde hep can çekişiyor bahtsızlık



“ne yaparsam olmuyor
olmuyor eskisi gibi
güldürmüyor,
ağlatmıyor
kimse senin gibi” demeyi kim ister ki



kim ister ki,
boşluğu saran sarmaşıklar olmayı
baharına çiçek olamadan sararıp solmayı
bir şiir perisi kadar zarafetine hafif
şiir olamamak kadar felaketine ağır olmayı…




ilhanaşıcıocakikibinondokuz