Var ki bahse konu o “posta pullu acılar”…Zaman zaman her aşka potalanırlar…Kimi zaman öylesi bir aşk doğrultusun da kanatlanırlar…Yeter ki olmasın onun için de boş sayfalar…Lakin genellikle o boş sayfalar acıya hiç doymayan gizli ifadelerle içleri dolu olurlar…Cirit atarken o boş sayfalarda sevenin anlayışına ithaf edilen türlü çeşitli manalar…Zordur zor, çok zordur o anlam da gönderilen “posta pullu acılar”…İnsan yüreğin de uzun ömürlü bir iz yaparlar…Geldiğin de onları “güler yüzle karşılamak, sarılıp koklamak ve yüreğe katmak” bile sevenin yakasını acılardan kurtarmaya hiç mi hiç işe yaramazlar…
***
Her şey varmış….Bulutlar,dumanlar,sisler,yesisler” hem de kat katmış …Ve o gün işte bunların hepsi de bir aradaymış…Ama yarın da bütün bunlar olmayacak diye sevene ne hiç umut bağışlanmamış…Yani aşk hasılı gerçek haliyle bir yokmuş bir varmış…Haliyle onların hepsi de zamanın tozlu ”rafa/ına/kalkmış”…Sonun da “yasaklı liste den” ötürü zampt edilemeyen duygular şaha kalkmış !...Neyse ki “ posta pullu acılara” karşın seven yüreğin de barşcıl duyguları varmış…O yüzen sevilene darılınmamış…Ama kendine hayırsız çıkan umutları yine de zamanın vicdanına bırakmış…İyi ki olumsuz şeylerin “ömürleri kısa” hep kısa kısaymış…Sonun da olumsuz şeylerin hepsi de sevenin peşini bırakıp bir bilinmeyene çekip kaçmış…”Kuş değilmiş” o kaçanlar ama sanki kanatları varmışçasına çoğu çekip kaçmış…
***
Kutlarız !
Yüreğinizin dili taşmış !!!...











Onatça tarafından 1/8/2019 2:20:02 PM zamanında düzenlenmiştir.