GÖNÜL’E SELAM
Gönül bir söz etti çağladı derya
Gözyaşı sel oldu ağladı sahya
Aşka destan okur bülbül’ü şeyda
Gönül pekmezini tatmayan bilmez

Selamun kavlen bir ali sevda
Ne yardan geçersin ne serden amma
Bu gönlün matlubu Leyla’dır sanma
Her gelen Yusuf’tan sormayı bilmez

Nuh’un gemisidir gönle bin hele
Ne derya korkutur ne rüzgâr dene
Balığın karnına düşeni dinle!
Yunus olunmadan balık ta gelmez

Devrâna çıkarsan seyrân edersin
Bir güle vefa et binle gülersin
Sevgilin çağırsın lebbeyk inlersin!
Belaya düşmeden sefa bulunmaz

Yareni saracak tabipler gelir
Bir ölür ardından binler dirilir
Züleyha sınavı kimlere verir
Bıçağı almadan Yusuf görülmez

Gel gönül eyvanın aku pak ola!
Hızır gibi hikmet pınarın dola!
Muhammed dedikçe şefiin mola
Biat etmedikçe muştu verilmez! (s.a.v)
Ayşe Ciplioğlu Kaş