Karanlığı aydınlıktan ayıran sevgili
Gidişinle her yer kapkara, gece çöktü
Bakarım göremem yıldızları ayı
Yokluğunda araya kara bulutlar daldı



Yüreğimin can yarısı, hayatımın anlamı
Yaşarken senle sevdaların en güzelini
Güneşim söndü, etrafını kara bulutlar sardı
Bir sözünle yüreğime hançer geldi saplandı



Hasretinden gün geçtikçe soluğum tıkandı
Gidişinle yazım kışa döndü yapraklarım sarardı
Aklımda senli düşüncelerden başkasına yer kalmadı
Yüreğim yokluğuna dayanamadı çok daraldı



Yaptığıma bin pişman yanıp duruyorum
Keşkelerin kucağında yaşamaktan soğuyorum
Aldığım her nefeste seni anıyorum
Her gece hasretinle kendimi öldürüyorum



Attığım her adımda önüme gelir uçurum
Sensiz ben tüm renklerden mahrumum
Düştüğüm yerden bir türlü doğrulamıyorum
Yüreğim yanıyor, aklım nerede ben de bilmiyorum



Kesişsin yollarımız hayat anlam bulsun
Kuruyan topraklarıma yağmur yağsın
Bitsin artık bu kara kış bahar gelsin
Sevdamızla gönüllerde çiçekler açsın


Ellerine kimseler dokunmadan
Gözlerine eller bakmadan
Yüreğine sevda merhemini kimseler sürmeden
Gel de can ol bu canda, bu cana kıymadan