2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1035
Okunma
yalnızlık çılgın bir nehir gibi
sensizliği çağlar
tehditkar
vurgun yerken
kanının sıcağı sarar yüreğimi
kalabalıklaşır kan’ı ruhumun
suretinin mevhumun da bile
sevaptır dudağın
gözyaşımın değdiği yanağıma
sensiz
sessiz, odam
ne çare, çık gel
satırları doldurmuyor mürekkep
dizeler öksüz
sensiz
sükut, şiir
yürüdüğün yerde çiçekler açar/da
bu çorak niye
sensiz
sadasız, şehir
ne olur, düş yollarıma
karlar erisin
yıldızlar aydınlatsın gecelerimi
tuvaller sıraya girsin
seni çizerken fecr-i gökyüzüme
ne çare, çık gel
çok zaman geçti
İsmail Altın
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz